Διαβάστε επίσης τα προηγούμενα:
Κεφάλαιο Γ΄
Το βράδυ, ευτυχώς, έφτασε. Ο Σκαντζόχοιρος είχε περάσει όλο το απόγευμα να τρέχει από δω κι από κει και να σβήνει φωτιές, καθώς τα παιχνίδια έμοιαζαν να θέλουν να καβγαδίζουν για το παραμικρό. Με αίσθημα ανακούφισης είδε τους καλεσμένους να κινούνται προς την έξοδο ένας ένας. Σύντομα, οι άνθρωποι καθάρισαν το κατάστημα, έβγαλαν τα σκουπίδια και κλείδωσαν για τη νύχτα.
«Λοιπόν», είπε η Ήρα, «ήταν μια χαρά εγκαίνια».
Ο Σκαντζόχοιρος σκέφτηκε ότι ήταν περίπου θαύμα που δεν εξελίχθηκαν σε επανάληψη του Πελοποννησιακού Πολέμου αλλά παρέμεινε σιωπηλός.
Η Δούκισσα της Πλακεντίας έβγαλε τις φουρκέτες από τα μαλλιά της και τα άφησε να πέσουν, αναστενάζοντας με δραματικό ύφος. «Ήταν εξαντλητικό να απαντώ σε τόσες ερωτήσεις από αμαθείς. Το πιστεύεις ότι δεν ήξερε κανείς πως το κτίριο του Βυζαντινού Μουσείου ήταν η έπαυλή μου;»
«Ούτε είχε ακούσει κανείς για την κρήνη που έχει το όνομά μου», γκρίνιαξε ο Χασεκή. «Κι ας είναι μέσ’ στη μέση του Γεωπονικού Πανεπιστημίου. Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας».
Ο Θουκυδίδης χαμογέλασε: «Ακριβώς αυτός είναι ο λόγος της ύπαρξής μας, φίλοι μου. Σήμερα, κάποιοι άνθρωποι έμαθαν αρκετά αξιόλογα ιστορικά στοιχεία με διασκεδαστικό τρόπο».
«Τίποτα, βέβαια, πιο αξιόλογο από την ύπαρξή μου!» διέκοψε η στριγκιά φωνή του Νικηφόρου Παλαιολόγου. «Εγώ τουλάχιστον, είμαι εξαιρετικά ικανοποιημένος από το πώς εξελίχθηκε η μέρα. Πρέπει να ενημερώσω τον Ιωάννη Γατάτζη ότι το χρονικό του θα ξεπουλήσει!»
Ο Σκαντζόχοιρος παρατήρησε με ανακούφιση ότι τα άλλα παιχνίδια αγνοούσαν συστηματικά τον Δεσπότη.
Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα έβγαλε το στέμμα της και το τοποθέτησε προσεκτικά στο ράφι. «Πιστεύω ότι όλοι μας πρέπει να ξεκουραστούμε, μιας και αύριο προφανώς θα έχει τόση δουλειά όση και σήμερα. Θα ήθελε κανείς ένα βραδινό ρόφημα πριν πέσουμε για ύπνο;»
Τα περισσότερα παιχνίδια αρνήθηκαν ευγενικά. Ο Νικηφόρος Παλαιολόγος, ωστόσο, αναθάρρησε. «Θα με ευχαριστούσε πολύ, αγαπητή μου αυτοκράτειρα. Πάει καιρός απ’ όταν είχα προσωπικό μάγειρα, με όλη αυτό που πέρασα, σβησμένος απ’ την Ιστορία…»
Τα μάτια της Θεοδώρας έλαμψαν με οργή. «Θα ήθελα κι εγώ, αν δεν είναι πρόβλημα», είπε ο Ήφαιστος πριν προλάβει εκείνη να κάνει κάποιο δηλητηριώδες σχόλιο. «Ε, δεν μπορώ και να βασίζομαι στη σύζυγο να με φροντίζει, έτσι;» Κοίταξε επιτιμητικά την Αφροδίτη, που καθόταν σε μια γωνιά με τον Άρη. Οι δυο τους συζητούσαν ψιθυριστά και δεν τον πρόσεχαν καν.
Η Κλασσική Γιαγιά σηκώθηκε. «Πάμε, χρυσή μου, να τα φτιάξουμε παρέα», είπε στη Θεοδώρα. «Τα βραδινά ροφήματα είναι σπεσιαλιτέ μου».
Οι δυο γυναίκες χάθηκαν στην κουζίνα, ακολουθούμενες από τη Θεά των Όφεων που μουρμούρισε κάτι, ότι θα βοηθούσε στο καθάρισμα, αν και ο Σκαντζόχοιρος ήταν σχεδόν βέβαιος ότι απλά βρήκε την ευκαιρία να αποφύγει την επόμενη σύγκρουση που θα έσκαγε αναπόφευκτα. Τα υπόλοιπα παιχνίδια, πάντως, δεν έδειχναν να έχουν καμμιά διάθεση να τσακωθούν μεταξύ τους. Ο Αλβανός χασάπης πήγε να συστηθεί στους θεούς του Ολύμπου, ο Μέγας Κωνσταντίνος και ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής πήραν τον Θουκυδίδη για μια βόλτα στην πόλη τους και ο Χασεκή πλησίασε τον κατσικόμορφο Δαίμονα της εποχής του χαλκού για να τον ρωτήσει σχετικά με μαύρη μαγεία. Τώρα, για ποιον καταχθόνιο σκοπό, ο Σκαντζόχοιρος δεν ήξερε. Αλλά δεν πρόλαβε και να αναρωτηθεί, καθώς τον πλησίασε ο Νικηφόρος Παλαιολόγος.
«Πρέπει να συζητήσουμε για κάτι», ψιθύρισε συνωμοτικά ο Δεσπότης.
Το να καθόταν να άκουγε άλλη μια από τις πομπώδεις ομιλίες του Νικηφόρου Παλαιολόγου, σίγουρα δεν ήταν αυτό που ο Σκαντζόχοιρος είχε κατά νου για χαλαρή διασκέδαση πριν τον ύπνο. Άνοιξε τη μουσούδα του για να πει κάποια χαζή δικαιολογία αλλά ο Δεσπότης τον έπιασε από το χέρι και τον τράβηξε πιο κοντά. «Είναι υψίστης σημασίας, όχι μόνο για μένα αλλά και για τη συνέχιση της ύπαρξης του καταστήματος. Ο Ανδρόνικος έχει κάποιον πράκτορα ανάμεσά μας».
Αχ, δε θα σταματούσε ποτέ, σκέφτηκε ο Σκαντζόχοιρος. Αν και ο ίδιος ως μοναχοπαίδι δεν είχε πείρα από αδελφικούς τσακωμούς, ωστόσο φαινόταν πως η εμμονή του Νικηφόρου Παλαιολόγου με τον αδελφό του άγγιζε την παράνοια. «Είμαι βέβαιος ότι οι άνθρωποι έχουν ελέγξει τους πάντες, υψηλότατε», είπε προσεκτικά με την ψιλή φωνούλα του. «Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε…»
«Δεν καταλαβαίνεις», διέκοψε ο Δεσπότης. Το ύφος του ήταν στρυφνό και υπεροπτικό όπως πάντα, όμως η φωνή του είχε έναν ειλικρινά αγχωμένο τόνο. «Ο Ανδρόνικος είναι πανούργος και έχει πολλούς τρόπους. Έχω λάβει απειλές».
Ο Σκαντζόχοιρος σήκωσε το ένα του φρύδι. «Απειλές… υψηλότατε;» πρόσθεσε αφού το σκέφτηκε.
Ήταν αποκαλυπτικό για το πόση σημασία έδινε ο Νικηφόρος Παλαιολόγος σ’ αυτή την υπόθεση, αφού δεν πρόσεξε ούτε την παράλειψη της προσφώνησης. «Ναι, απειλές. Δες και μόνος σου». Έβγαλε ένα διπλωμένο σημείωμα από το γέμισμα του σώματός του και το έδωσε στον Σκαντζόχοιρο. «Αυτό βρέθηκε στο κουτί της Ναυμαχίας του Αιγαίου».
Ο Σκαντζόχοιρος έριξε μια ματιά στο κομμάτι χαρτί. Μια σημείωση ήταν γραμμένη, μάλλον με πένα: «Γύρνα πίσω στην ανυπαρξία, εκεί που ανήκεις».
Τώρα, αυτό ήταν πραγματικά σοβαρό. Όσο και να αντιπαθούσε τον Νικηφόρο Παλαιολόγο, ο Σκαντζόχοιρος έπαιρνε τον ρόλο του ως μασκότ του καταστήματος πολύ σοβαρά και οι άνθρωποι τον είχαν εμπιστευτεί για να εξασφαλίζει ότι όλα θα είναι ομαλά όταν αυτοί λείπουν. Σήκωσε το κεφάλι του και ίσιωσε το σώμα του. «Θα το ερευνήσω με πλήρη ευσυνειδησία, υψηλότατε. Να είστε βέβαιος ότι τίποτα κακό δε θα σας συμβεί».
Το πρόσωπο του Δεσπότη χαλάρωσε λίγο από την ένταση. «Εξαιρετικά, εξαιρετικά», είπε, χτυπώντας ελαφρά τον Σκαντζόχοιρο στον ώμο. «Από τούδε και εφεξής σε ορίζω επικεφαλής της προσωπικής μου φρουράς».
«Με τιμάτε, υψηλότατε», είπε ευγενικά ο Σκαντζόχοιρος, «ωστόσο…»
Η Θεοδώρα τον διέκοψε, καθώς επέστρεφε από την κουζίνα. Ατμοί ανέβαιναν από την κούπα της στριφογυρίζοντας. «Η Κλασσική Γιαγιά είναι όντως ειδική στα βραδινά ροφήματα», είπε. «Φαίνεται έχουμε ακόμα μερικά πράγματα να μάθουμε από την αρχαιότητα».
Έκανε να προσφέρει την κούπα αλλά ο Νικηφόρος Παλαιολόγος την σταμάτησε με σηκωμένο δάχτυλο και έδειξε τον Σκαντζόχοιρο. «Αν θα θέλετε, παρακαλώ, να βάλετε τη μερίδα μου στην κούπα του σωματοφύλακά μου», είπε απότομα. «Οι εστεμμένοι δεν μπορεί να μοιραζόμαστε ποτήρια με τους λαϊκούς, όπως ξέρετε καλά».
«Λαϊκούς», επανέλαβε ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής. «Τώρα τα έχουμε ακούσει όλα».
«Και γιατί να έχει αυτός σωματοφύλακα κι εμείς όχι;» αναρωτήθηκε ο Μέγας Κωνσταντίνος. «Κυβερνήτη Χασεκή, θά ’θελες να αναλάβεις αυτό τον ρόλο;»
«Καλύτερα να πεθάνω», βρόντηξε ο Χασεκή. «Εγώ να κάνω τον σωματοφύλακα σε βυζαντινό αυτοκράτορα;»
Ο Αλβανός χασάπης γύρισε τα μάτια του και τον χτύπησε απαλά στον ώμο. «Βλάμη, έχεις πεθάνει εδώ και 200 χρόνια».
Η κατάσταση εκτροχιαζόταν και πάλι, όμως ο Σκαντζόχοιρος αποφάσισε να το αγνοήσει και να ελπίζει για το καλύτερο. Έκανε νόημα στη Θεοδώρα να βάλει λίγο από το ρόφημα στην κούπα που κουβαλούσε και πήρε μια βαθειά μυρωδιά από τον ατμό. Μύριζε μέλι και μυρωδικά και ένα άλλο άρωμα που δεν μπορούσε να αναγνωρίσει και φαινόταν λαχταριστό. Οπωσδήποτε θα ζητούσε λίγο την επόμενη φορά που θα προσφερόταν. Ο Νικηφόρος Παλαιολόγος ρουφούσε με φασαρία καθώς κατάπινε το περιεχόμενο της κούπας σε μια γουλιά. Στην άλλη μεριά του χώρου, ο Ήφαιστος φαινόταν να το απολαμβάνει εξίσου, πίνοντας από την κούπα της Θεοδώρας.
«Πιστεύω ότι ο Χασεκή θα έπρεπε να είναι δικός μου σωματοφύλακας, όχι δικός σου» είπε ο Σουλεϊμάν στον Κωνσταντίνο. «Ίσως θα μπορούσες να διαλέξεις μια φιγούρα από το βυζαντινό παιχνίδι μνήμης;»
«Πράγματι, θα έπρεπε», είπε υπεροπτικά ο Κωνσταντίνος. «Τουλάχιστον δεν θα αμφισβητούνταν ποτέ πόσο έμπιστος θα ήταν».
«ΑΡΚΕΤΑ!» φώναξε η Θεά των Όφεων. «Όλοι πίσω στα ράφια σας τώρα και καληνύχτα».
«Μα…»
«Δεν έχει ‘μα’», είπε απειλητικά η νεαρή γυναίκα. «Σας βαρέθηκα με τη φαγωμάρα σας. Πίσω στα ράφια σας, αλλιώς θα ξαμολήσω τα τέρατα της εποχής του Χαλκού».
Ο Σκαντζόχοιρος δεν μπορούσε παρά να συμφωνήσει. Πήγε στο ντουλάπι πίσω από το ταμείο και κουλουριάστηκε αναπαυτικά μέσα σε μια κούπα για να κοιμηθεί.
Η συνέχεια την Δευτέρα 30/03/2020