0,00 EUR

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.

Η εποχή του χαλκού

Τα παιχνίδια αυτής της συλλογής είναι εμπνευσμένα από έργα τέχνης των τριών κυριότερων πολιτισμών της εποχής του χαλκού στην Ελλάδα:
του Κυκλαδικού, του Μινωϊκού και του Μυκηναϊκού.

Γυναίκες της εποχής του χαλκού

H τέχνη αυτής της εποχής δίνει έμφαση στην απεικόνιση της γυναικείας μορφής και στον κοινωνικό της ρόλο. Γυναίκες ιέρειες, θεές, κροκοσυλλέκτριες, γυναίκες με άρμα, γυναίκες στολισμένες σύμφωνα με τη μόδα της εποχής, όμορφα χτενισμένα μαλλιά και πολύτιμα κοσμήματα, σε κάθε περίπτωση ξεχωρίζουν.

Παιχνίδια με θέμα τις γυναίκες της εποχής του χαλκού

[rev_slider alias=”women-bronze-age”]

Γυναίκες στην τέχνη της εποχής του χαλκού

Άξιο προσοχής είναι το γεγονός ότι η τέχνη αυτής της εποχής δίνει έμφαση στην απεικόνιση της γυναικείας μορφής και στον κοινωνικό της ρόλο. Γυναίκες ιέρειες, θεές, κροκοσυλλέκτριες, γυναίκες με άρμα, γυναίκες στολισμένες σύμφωνα με τη μόδα της εποχής, όμορφα χτενισμένα μαλλιά και πολύτιμα κοσμήματα, σε κάθε περίπτωση ξεχωρίζουν.

Μια από τις σημαντικότερες πηγές για την θέση της γυναίκας στην εποχή του χαλκού είναι η τέχνη. Τα εικονογραφημένα αγγεία, τα ειδώλια, οι σφραγιδόλιθοι και, κυρίως, οι τοιχογραφίες μάς δίνουν πολύτιμες πληροφορίες. Ποιος ήταν ο ρόλος της; Με ποιες ασχολίες καταπιανόταν; Πώς ντυνόταν; Πώς χτενιζόταν; Μέχρι σήμερα, μόνο να σκιαγραφήσουμε ένα γενικότερο πλαίσιο μπορούμε.

Η γυναικεία μορφή στην Κρήτη και στην Θήρα (Σαντορίνη) εικονίζεται σε τοιχογραφίες με εντυπωσιακά ενδύματα και κοσμήματα, τα μαλλιά της είναι χτενισμένα με περίπλοκους τρόπους, φαίνεται να ασχολείται με λατρευτικές πρακτικές, να μαζεύει κρόκους, να παρακολουθεί θεάματα, να χρησιμοποιεί άρμα. Στις μινωικές τοιχογραφίες απεικονίζονται συχνότερα οι γυναίκες από τους άνδρες και σίγουρα δεν αντιπροσωπεύουν το σύνολο του γυναικείου πληθυσμού. Πάντως φανερώνουν ότι ένα ποσοστό των γυναικών έπαιζε σημαντικό ρόλο σε διάφορους τομείς της κοινωνικής ζωής. Συμμετέχει στην κοινωνία και φαίνεται ότι έχει ενεργό ρόλο στις θρησκευτικές πρακτικές, είτε ως ιέρεια, είτε στα ακροβατικά παιχνίδια με ταύρο. Φαίνεται ότι παρακολουθούσε θεάματα μαζί με τους άντρες και μάλιστα εμφανιζόταν ντυμένη με επιμελημένο ρουχισμό στις πρώτες σειρές. Επίσης φαίνεται ότι αγαπούσε πολύ το χορό. Η μινωική γυναίκα είχε τον ρόλο της στην οικογένεια αλλά δεν ήταν απομονωμένη στον γυναικωνίτη και μπορούσε να κυκλοφορήσει εύκολα εκτός σπιτιού και να έχει διάφορες κοινωνικές και θρησκευτικές δραστηριότητες.

Στις μυκηναϊκές τοιχογραφίες η γυναίκα δεν αποτυπώνεται τόσο συχνά όσο στη μινωική τέχνη. Η θέση της γυναίκας επηρεάζεται από τη δομή και την ιεραρχία της μυκηναϊκής κοινωνίας και έχει σαν επίκεντρο την φροντίδα του «οίκου» της. Μάλιστα η οργάνωση του οίκου είναι κοινή υπόθεση των δύο συζύγων. Τη ζωγραφίζουν να αποχαιρετά πολεμιστές αλλά ίσως και ως ιέρεια στα ανάκτορα της Τίρυνθας και των Μυκηνών ή να πηγαίνει βόλτα με το άρμα της με συντροφιά μια άλλη γυναίκα. Επιμελημένα ντυμένη και χτενισμένη, φαίνεται να διατηρεί την προσωπικότητά της και κάποια αυτονομία στις επιλογές των δραστηριοτήτων της αλλά πάντα μέσα στο πλαίσιο της αυστηρής μυκηναϊκής κοινωνίας.

Ζώα και τέρατα της εποχής του χαλκού

Μυθικά τέρατα συνυπάρχουν με ζώα της εποχής του χαλκού: χταπόδια, δελφίνια και σκυλιά, λιοντάρια, πίθηκοι και πάνθηρες, καθώς και γρύπες, σφίγγες και δαίμονες.

[rev_slider alias=”beasts-bronze-age”]

Ζώα και μυθικά τέρατα στην τέχνη της εποχής του χαλκού

Μυθικά τέρατα συνυπάρχουν με ζώα της εποχής του χαλκού, αντιπροσωπευτικά μιας φυσιοκρατικής αντίληψης της τέχνης, δηλαδή μιας αντίληψης που θεωρεί την φύση υπέρτατη δύναμη: χταπόδια, δελφίνια και σκυλιά που υπάρχουν και σήμερα, λιοντάρια, πίθηκοι και πάνθηρες που δεν συναντάμε πια, καθώς και γρύπες, σφίγγες και δαίμονες από έναν φανταστικό κόσμο.

Την εποχή του χαλκού και σύμφωνα με μελέτες σε οστά ζώων που βρέθηκαν σε οικισμούς της περιόδου, φαίνεται ότι τα αιγοπρόβατα, τα βοοειδή και οι χοίροι αποτελούσαν τη βασική κτηνοτροφική μονάδα, μιας και μπορούσαν να παρέχουν τα βασικά είδη πρώτης ανάγκης, όπως το γάλα, το µαλλί, το κρέας και το δέρµα τους. Οι σκύλοι προορίζονταν κυρίως για το κυνήγι.

Η τέχνη της περιόδου αποδίδει ποικιλότροπα την πανίδα με ειδώλια, εγχάρακτες παραστάσεις και τοιχογραφίες. Όπως, για παράδειγμα, μια εγχάρακτη παράσταση σκύλου σε πήλινο αγγείο από την Τίρυνθα, προτομές αιγοειδών σε αγγεία, ειδώλια ταύρων, ζωόμορφο ειδώλιο χοίρου από τη Μάνικα κ.α. Μάλιστα ένα πήλινο ειδώλιο βοοειδούς από την Κορινθία απεικονίζει υποζύγιο και φανερώνει τη χρήση του ζώου και στις αγροτικές εργασίες.

Το ίδιο συναντάμε και στα θέματα αλιείας, ιδιαίτερα τα ψάρια και τα οστρακοειδή, σημαντική τροφή για τους παράκτιους οικισμούς, γίνονται αντικείμενο απεικόνισης κυρίως στον κυκλαδικό και μινωικό πολιτισμό. Ενώ στα κυνηγετικά θηράματα συγκαταλέγονται κόκκινα ελάφια, ζαρκάδια, αγριόχοιροι, λαγοί και πτηνά όπως πάπιες, χήνες, περιστέρια, πέρδικες κ.ά.

Δεν λείπουν όμως και οι αναπαραστάσεις ζώων όπως του μπλε πάνθηρα που στολίζει την τοιχογραφία της νηοπομπής στο Ακρωτήρι και είναι άγνωστος στη θηραϊκή πανίδα ή απεικονίσεις μυθικών ζώων από ένα κόσμο φανταστικό, όπως οι γρύπες στο στην αίθουσα του θρόνου στο παλάτι της Κνωσού.