0,00 EUR

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.

Αιώνιες Μορφές

Η συλλογή «αιώνιες μορφές» προέκυψε ως φόρος τιμής στις μυθολογικές και ιστορικές μορφές που διαχρονικά έχουν καταγραφεί στην μνήμη και παράδοση του ελληνικού πολιτισμού. Διακρίνονται για τον ισχυρό συμβολισμό τους και την διοχέτευση προτύπων και μηνυμάτων από τους αρχαίους μέχρι και τους νεότερους χρόνους αλλά και για την επίδραση που είχαν σε πανελλήνιο, πανευρωπαϊκό και συχνά παγκόσμιο επίπεδο στην ιστορία και τον πολιτισμό. Το αποτύπωμά τους στην τέχνη, όπως αυτό αποδόθηκε από τους καλλιτέχνες διαχρονικά, στάθηκε η πηγή έμπνευσης για τον «Σκαντζόχοιρο».

Το Larousse mensuel illustré, ο Adolphe Giraldon και οι θεοί του Ολύμπου

Το Larousse mensuel illustré έκανε την εμφάνισή του ως συμπληρωματικό μηνιαίο περιοδικό της γαλλικής εγκυκλοπαίδειας Larousse από το 1907 έως το 1957, με πλούσια ύλη, σχέδια, γκραβούρες και φωτογραφίες.

Το 1911 και το 1913, κάθε τεύχος του περιοδικού άνοιγε με ένα σχέδιο, αφιερωμένο στον αντίστοιχο θεό του αρχαιοελληνικού και ρωμαϊκού πανθέου. Τα σχέδια ανήκαν στον καλλιτέχνη Adolphe Giraldon (- 1933), που γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1855. Υπήρξε μαθητής, συνεργάτης και φίλος του Γάλλου ζωγράφου Luc-Olivier Merson (1846-1920), του οποίου τα έργα χαρακτηρίζονται από το κίνημα του νεοκλασικισμού και του ρομαντισμού. Επηρεάστηκε από το έργο του μέντορά του αλλά έγινε κυρίως γνωστός για τα έργα του, αντιπροσωπευτικά του καλλιτεχνικού κινήματος Art Nouveau, σε περιοδικά, βιβλία και έντυπα της εποχής του.

Τα σχέδια που δημιούργησε για το συγκεκριμένο θέμα του Larousse mensuel illustré είναι αντιπροσωπευτικά μιας ρομαντικής όσο και νατουραλιστικής προσέγγισης της τέχνης των αρχών του 20ού αιώνα. Επιλέγει το δωδεκάθεο, ελληνικό και ρωμαϊκό, αναδεικνύει επιλεκτικά κάποια από τα σύμβολα του κάθε θεού και προσδίδει σε κάθε μορφή μια ρομαντική διάθεση που απέχει από την εικόνα που μας έχει συνηθίσει η κλασσική τέχνη. Κάθε σχέδιο συνοδεύεται από ένα μικρό, επεξηγηματικό κείμενο σχετικά με τις ιδιότητες των μυθικών θεοτήτων. Έτσι οι αιώνιες μορφές των ολύμπιων και ρωμαϊκών θεών «μεταμορφώνονται» μέσα από το κίνημα της Art Nouveau και γίνονται οικείες για το γαλλικό κοινό των αρχών του 20ου αιώνα.

Παιχνίδια στη συλλογή «Αιώνιες Μορφές»

Οι γκραβούρες

Τα τεύχη του Larousse Mensuel Illustré υπάρχουν σε κάποιες βιβλιοθήκες ανά τον κόσμο.

Βρίσκονται επίσης ψηφιοποιημένα στο archive.org, ευγενική χορηγία του Πανεπιστημίου του Τορόντο.

University of Toronto – John M. Kelly Library ref. AE25 .L37 v.2 https://archive.org/details/laroussemensueli02auguoft/page/n8

Θεοί Ολύμπιοι και Ρωμαϊκοί

Σύμφωνα με την θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων μια σειρά από μικρότερες και μεγαλύτερες θεότητες κυριαρχούσαν στην ζωή των ανθρώπων. Οι πιο σημαντικοί θεοί είναι 12 και εξαιτίας αυτού μετά τον 17ο αιώνα επικράτησε η έννοια του δωδεκάθεου από τους δυτικούς λόγιους. Είχαν ανθρώπινα χαρακτηριστικά και αδυναμίες ανθρώπινες. Καθένας έφερε τα προσωπικά του σύμβολά αναγνωρισιμότητας, αντιπροσωπευτικά των ιδιοτήτων του. Αντίστοιχα στο ρωμαϊκό πάνθεο εισήχθησαν σταδιακά και μετά τις επαφές των ρωμαίων με τους Έλληνες της Μεγάλης Ελλάδας και της Σικελίας, αρχαιοελληνικές θεότητες που είχαν καθοριστική σημασία στην εξέλιξη της ρωμαϊκής θρησκείας. Οι ρωμαϊκές θεότητες βρήκαν τις αντίστοιχές τους στο ελληνικό πάνθεο και αντίστροφα, γεγονός που δείχνει την κατανόηση και την επικοινωνία των λαών σε θρησκευτικό επίπεδο. Πολλές ρωμαϊκές θεότητες απέκτησαν ιδιότητες και ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά των ελληνικών θεοτήτων και μοιράστηκαν τους μύθους τους.

Ιανός / Janus

Ιανός, o διπρόσωπος θεός των Ρωμαίων. Τα δύο πρόσωπα που κοιτάζουν αντίθετα, αντιπροσωπεύουν το ένα την αρχή και το άλλο το τέλος της μέρας. Σύμβολά του η ράβδος και το κλειδί μιας και ήταν ο θεός των δημοσίων πυλών, από όπου διέρχονταν οι κύριες οδοί της πόλεως. Επί Νουμά Πομπίλιου, προστέθηκε στο ετήσιο ρωμαϊκό ημερολόγιο ο μήνας Ιανουάριος και αφιερώθηκε στον Ιανό, θέση ιδιαίτερα σημαντική για τον ημερολογιακό λατρευτικό κύκλο των Ρωμαίων.

Ζευς / Jupiter

Δίας ή Ζευς, ο υπέρτατος θεός των Ελλήνων, ο Γιούπιτερ των Ρωμαίων, πατέρας θεών και ανθρώπων, αυτός που κρατά την τάξη των πραγμάτων στον κόσμο, που κυβερνά τον κόσμο. Γιός του Κρόνου (ή Saturnus) και της Ρέας, εκθρονίζει τον πατέρα του και μοιράζεται τον κόσμο με τα αδέλφια του, Ποσειδώνα και Πλούτωνα. Γεννήθηκε στο Δικταίο Άντρο στην Κρήτη και σύμφωνα με τον πιο γνωστό μύθο ανατράφηκε από μια κατσίκα την Αμάλθεια. Είναι ο αρχηγός όλων των φυσικών φαινομένων, θεός του κεραυνού και του ουρανού, της δικαιοσύνης, των νόμων και της ανθρώπινης κοινωνίας, προστάτης των ξένων, της οικογένειας και της γονιμότητας. Ήταν σύζυγος αλλά και αδερφός της θεάς Ήρας. Σύμφωνα όμως με τον Ησίοδο ο Δίας επτά συζύγους και πολλά παιδιά. Λατρευόταν ως ο σοφός θεός που καθόριζε τις τύχες των ανθρώπων και ρύθμιζε την ηθική τάξη του κόσμου. Κατοικούσε στον Όλυμπο, στο πιο ψηλό βουνό της Ελλάδας. Ακριβώς επειδή κατοικούσε εκεί είχε την δυνατότητα να επιβλέπει και να γνωρίζει όλα όσα γίνονταν στη γη και όσα επρόκειτο να συμβούν. Την θέληση του την φανέρωνε με διάφορα σημάδια όπως με το πέταγμα ενός πουλιού ή με ένα κεραυνό. Αλλά και στα δύο σημαντικά μαντικά κέντρα της αρχαιότητας, στην Δωδώνη, όπου ο χρησμός του Δία δινόταν από το θρόισμα της ιερής βελανιδιάς και στην Ολυμπία όπου ο χρησμός δινόταν από την παρατήρηση των σφαγίων της θυσίας που καίγονταν. Τα σύμβολά του: το σκήπτρο, ο αετός και ο κεραυνός, και συχνά κρατάει στο δεξί του χέρι μια νίκη.

Ποσειδώνας / Neptunus

Ποσειδώνας, ήταν γιος του Κρόνου και της Ρέας και είχε σύζυγο την Αμφιτρίτη, βασίλισσα της θάλασσας που περιβάλλει τον κόσμο, μια από τις 50 Νηρηίδες. Λατρευόταν ως ο θεός της θάλασσας, των ποταμών, των πηγών, των πόσιμων νερών και γενικά του υγρού στοιχείου. Ήταν προστάτης των ναυτικών και των αλιέων. Ήταν επίσης συνδεδεμένος με τη γη και τα φαινόμενα που σχετίζονται με αυτή ως κυβερνήτης των σεισμών. Έτσι ως κυρίαρχος της θάλασσας και της γης, μιας αδιάσπαστης ενότητας, είχε αποκτήσει διπλή υπόσταση και εξουσία. Είχε δύο τόπους κατοικίας, μια στην κορυφή του Ολύμπου και ένα παλάτι στα βάθη της θάλασσας. Αναπαρίσταται συνήθως αυστηρός και γενειοφόρος, κρατώντας τρίαινα ή πάνω σε άρμα που το σέρνουν δελφίνια ή τρίτωνες, ή μυθικοί ιππόκαμποι. Τα ιερά του βρίσκονταν σε παράκτιες περιοχές, λόγω της θαλάσσιας υπόστασής του. Από τα πιο γνωστά είναι της Ισθμίας και του Σουνίου. Σύμφωνα με τη ρωμαϊκή μυθολογία, αποκαλείται Νέπτουνος και είναι ο αντίστοιχος του ελληνικού θεού Ποσειδώνα. Σύμβολά του η τρίαινα, το δελφίνι, το άλογο, τα φύκια και ο ταύρος.

Απόλλων / Apollo

Απόλλων, ήταν γιός του Δία και της Λητούς και δίδυμος αδελφός της Θεάς Άρτεμης. Γεννήθηκε στην Δήλο κάτω από έναν φοίνικα λίγα λεπτά μετά την δίδυμη αδερφή του η οποία μάλιστα σύμφωνα με τον μύθο βοήθησε στην γέννησή του. Ήταν ο θεός του φωτός και οδηγούσε το άρμα του ήλιου, ο θεός της μαντικής τέχνης και των οραμάτων, της μουσικής, των τραγουδιών και της ποίησης και προστάτης των καλών τεχνών. Στα συμπόσια του Ολύμπου ήταν ο επικεφαλής των εννέα Μουσών και τραγουδούσε μαζί τους. Ως θεός της μαντικής ίδρυσε το περίφημο Μαντείο των Δελφών με σκοπό να φανερώνει στους ανθρώπους την βούληση του πατέρα του. Ήταν ο θεός που εξέφραζε την ακμή της νεότητας, την ηθική τάξη και την λογική. Ήταν επίσης ο θεός των εξαγνισμών, ο θεός προστάτης αλλά και ο θεός της πανούκλας και των αρρωστιών και των ξαφνικών θανάτων. Εμφανίζεται ως θεός τιμωρός, πολεμιστής, θεός που ορίζει με σαφήνεια τα όρια ανάμεσα στον κόσμο των θνητών και των αθανάτων. Στο ρωμαικό πάνθεον εμφανίζεται με το ίδιο όνομα. Τα κυριότερα σύμβολά του: ο κύκνος, το λιοντάρι, το γεράκι, το κοράκι, ο τρίποδας, η λύρα και η δάφνη.

Ερμής / Mercurius

Ερμής, γιός του Δία και της Μαίας, μίας από τις Πλειάδες, τις θυγατέρες του Άτλαντα. Γεννήθηκε στο όρος Κυλλήνη στην Αρκαδία, όπου και το κέντρο της λατρείας του. Είναι ο αγγελιαφόρος των θεών, λειτουργεί ως ψυχοπομπός και μεταφέρει της ψυχές των νεκρών στο βασίλειο του Άδη. Είναι προστάτης των ταξιδιωτών και των εμπόρων, των τελετών και της μαγείας. Είναι επίσης ο θεός των κλεφτών και των ποιμένων. Θεωρείται ο πρώτος δάσκαλος του ανθρώπινου γένους εισάγοντας τα γράμματα και τις τέχνες στην ανθρωπότητα. Είναι γρήγορος, ευλύγιστος, εύκολα μεταβλητός, κάνει λάθη και λέει ψέματα. Συνδυάζει αρετές και ελαττώματα με ένα ανθρώπινο οικείο τρόπο. Στη ρωμαϊκή θρησκεία την αντίστοιχη θέση του ελληνικού θεού κατείχε ο Μερκούριους (Mercurius). Τα σύμβολά του: το κηρύκειο δηλαδή ένα φτερωτό ραβδί με φίδια τυλιγμένα γύρω του, τα φτερωτά σανδάλια και το φτερωτό κράνος.

Ήφαιστος / Vulcanus

Ήφαιστος ήταν υιός του Δία και της Ήρας. Ήταν ο θεός της φωτιάς του ουρανού και της γης και οποιασδήποτε τεχνικής ή τέχνης με αυτήν, όπως της χαλκουργίας, και, εν γένει, μεταλλουργίας. Ο μύθος τον παρουσιάζει τόσο άσχημο που η ίδια η μητέρα του, η Ήρα, τον πέταξε από τον Όλυμπο από τη ντροπή της. Τον περισυνέλεξαν από την θάλασσα που έπεσε η Θέτις και η Ευρυνόμη και τον φρόντισαν για εννέα χρόνια. Όταν ο θεός μεγάλωσε έστησε το πρώτο του σιδηρουργείο στον βυθό του Αιγαίου αφιερώνοντας πολλά από τα έργα του στις δύο θεότητες που τον ανέθρεψαν. Στον Όλυμπο ή στο σιδηρουργείο του στην Λήμνο ή στην Αίτνα κατασκεύασε τον θρόνο του Δία, το άρμα του ήλιου, την ασπίδα του Αχιλλέα και πολλά άλλα τέχνεργα. Ήταν ο θεός της φυσικής δύναμης της φωτιάς σε όλες τις μορφές και χρήσεις της, από τον κεραυνό και την αστραπή στον ουρανό, το ηφαίστειο στη γη, αλλά και ως εσωτερική φλόγα έμπνευσης και δημιουργίας για τους ανθρώπους. Στο ρωμαϊκό πάνθεο αντιπροσωπεύεται από τον Βουλκάνους. Σύμβολα: Σφυρί και αμόνι, πέλεκυς, φωτιά.

Άρης / Mars

Άρης, ήταν γιός του Δία και της Ήρας, θεός του πολέμου, της έριδας και της βίας. Στην τέχνη απεικονίζεται επιβλητικός και μεγαλόσωμος, συνήθως με θώρακα, περικεφαλαία, ασπίδα, ακόντιο και ξίφος. Ο Άρης συνήθως συνοδευόταν από τους δύο γιους του που είχε με την Αφροδίτη, τον Δείμο και τον Φόβο και από την αδελφή του Έριδα. Ήταν σκληρός, ωμός, άστατος, μαχητικός χωρίς μέτρο και φρόνηση, συχνά επικίνδυνα ορμητικός. Μάχεται πεζός ή σε άρμα με δύο ή τέσσερα άλογα που ονομάζονται Αίθων (άγριος), Φλόγιος, Κόναβος (κρότος) και Φόβος. Δεν ήταν αγαπητός στους Ολύμπιους θεούς, και οι άνθρωποι τον φοβούνται. Με την θεά Αθηνά είχαν θανάσιμη έχθρα. Ο Άρης εκπροσωπούσε την βία, την παρορμητικότητα του πολέμου και την αιματοχυσία ενώ η Αθηνά την εξυπνάδα και την στρατηγική στον πόλεμο. Ο Άρης στο ρωμαϊκό πάνθεον αντιστοιχούσε στον Μαρς (Mars) ο οποίος ήταν ο πατέρας των ιδρυτών της Ρώμης, Ρωμύλου και Ρέμου και ένας από τους προγόνους του ρωμαϊκού λαού. Σύμβολα: το δόρυ, το ξίφος, ο σκύλος, ο αναμμένος πυρσός, ο γύπας.

Διόνυσος

Ο Διόνυσος, γιος του Δία και της θνητής Σεμέλης κόρης του βασιλιά Κάδμου, ήταν ο νεότερος Ολύμπιος θεός και ο μόνος από τους δώδεκα που ήταν στην πραγματικότητα ημίθεος. Γεννήθηκε από τον μηρό του πατέρα του, στην Θήβα όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια, με δώδεκα νύμφες ή υδάτινα πνεύματα, τις Υάδες, οι οποίες και τον ανατρέφουν. Είναι ο Θεός του κρασιού και της αμπελουργίας, του δράματος και του παιχνιδιού. Είναι ο θεός της υπέρτατης έξαρσης και της φρίκης, του σπαραγμού, της ωμοφαγίας και της βλάστησης Ακόλουθοι του Διονύσου στα ταξίδια του ήταν οι Μαινάδες, οι Σάτυροι και οι Σειληνοί. Με τον Διόνυσο συνδέθηκε μία από τις πιο σημαντικές μορφές του ελληνικού λόγου, το δράμα. Σύμβολα: κισσός, άμπελος, θύρσος, φαλλός, συκιά, μάραθο

Αθηνά / Minerva

Αθηνά, ήταν η αγαπημένη κόρη του Δία και της Μήτιδας και συνδύαζε τη δύναμη του πατέρα της με την σωφροσύνη της μητέρας της. Ο μύθος θέλει την Αθηνά να γεννιέται πάνοπλη από το κεφάλι του πατέρα της. Ήταν γνωστή ως η θεά της σοφίας, της στρατηγικής και του πολέμου αλλά και της χειροτεχνίας, της τέχνης, της διπλωματίας, της ύφανσης, της ποίησης, της ιατρικής, και του εμπορίου. Ως θεά του πολέμου, ήταν περιβεβλημένη με αιγίδα, ασπίδα με το κεφάλι της Μέδουσας και δόρυ. Ο μύθος θέλει την θεά να δίνει το όνομά της και την προστασία της στην πόλη της Αθήνας, αφού υπερίσχυσε στην αναμέτρηση με τον θεό Ποσειδώνα για να αναδειχθεί το καλύτερο δώρο που θα πρόσφερε ο καθένας τους στην πόλη. Ο Ποσειδώνας χτύπησε με την τρίαινά του τον ιερό βράχο και βγήκε αλμυρό νερό ενώ η Αθηνά εμφάνισε μια ελιά. Οι θεοί κριτές αποφάσισαν ότι η ελιά είναι το χρησιμότερο δώρο για την πόλη γιατί προσφέρει τον καρπό της, λάδι και ξύλο.Στο ρωμαϊκό πάνθεον αντιπροσωπευόταν από την Μινέρβα και με την οποία μοιράζονταν πολλές κοινές ιδιότητες. Σύμβολά της: η κουκουβάγια και το φίδι, η ασπίδα της με το δόρυ, και η ελιά.

Αφροδίτη / Venus

Αφροδίτη, κόρη του Δία και της Διώνης, ή σύμφωνα με άλλο μύθο το κύμα της θάλασσας γονιμοποιήθηκε από μια σταγόνα αίμα του Ουρανού, που είχε λαβωθεί από τον Κρόνο. Σύζυγος του Ήφαιστου και μητέρα του Έρωτα, θεωρείτο η θεά του έρωτα, της ηδονής, της τεκνοποίησης και της ομορφιάς. Αρχικός τόπος λατρείας θεωρείται η Πάφος στην Κύπρο και τα Κύθηρα. Εξαιτίας της ομορφιάς της και του σωματικού της κάλλους, ο Δίας, φοβούμενος μην ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ των θεών για την εύνοιά της, κανόνισε να παντρευτεί τον Ήφαιστο, ο οποίος, εξαιτίας της ασχήμιας του, δεν αποτελούσε απειλή. Οι μύθοι πάντως που σχετίζονται με την θεά την εμφανίζουν να μπλέκεται σε πολλές ερωτικές περιπέτειες με θνητούς και θεούς και να αποτελεί μήλον της έριδος. Λατρευόταν ευρέως ως προστάτιδα των ναυτικών εξαιτίας του μύθου της ανάδυσής της από τη θάλασσα. Αλλά και ως πολεμική θεότητα λατρεύτηκε στη Σπάρτη λόγω του δεσμού της με το θεό Άρη. Ανάμεσα στα πολλά σύμβολα που της αποδίδονται ξεχωρίζει ο καθρέφτης, το περιστέρι ή το σπουργίτι, ο κύκνος, η μυρτιά, η ανεμώνη και το τριαντάφυλλο. Η αντίστοιχη θεότητα της Αρχαίων Ρωμαίων ήταν η Βένους.

Άρτεμις / Diana

Αρτεμις, των αρχαίων Ελλήνων, ονομαζόταν Ντιάνα από τους Ρωμαίους και ήταν κόρη του Δία και της Λητούς, δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα. Από την ώρα της γέννησής της, προηγήθηκε του Απόλλωνα, βοήθησε με δική της πρωτοβουλία την μητέρα της να φέρει στον κόσμο τον αδελφό της και έτσι ταυτίζεται με την Ειλείθυια, τη θεά του τοκετού. Ήταν η θεά του κυνηγιού, προστάτιδα των μικρών παιδιών και ζώων, βασίλισσα των βουνών και των δασών και θεά του φεγγαριού. Παρθένα, λατρευόταν από τις γυναίκες και κυρίως από τα νεαρά κορίτσια. Ακολουθούμενη από τις νύμφες της άρεσε να κυνηγά στα δάση. Από πολύ μικρή είχε συγκεκριμένες απαιτήσεις σχετικά με την ενδυμασία, τον εξοπλισμό, και την ακολουθία της στο κυνήγι. Ήταν σταθερή και άκαμπτη στις αποφάσεις της, σοβαρή και περήφανη, εύστροφη και αυστηρή, για όλα αυτά τα χαρακτηριστικά της ήταν αγαπητή από όλους τους θεούς. Ο Δίας μάλιστα της είχε ιδιαίτερη αδυναμία και ικανοποιούσε όλες της τις επιθυμίες. Εμφανίζεται να έχει στενή σχέση με τους νέους και είναι σημαντικός ο ρόλος της ως προστάτιδας των εφήβων, τους οδηγεί από την παιδική ηλικία στην εφηβεία και στην ενήλικη ζωή. Χαρακτηρίζεται επίσης ως αμείλικτη θεά που δε συγχωρούσε ποτέ τον παραβάτη των αυστηρών της κανόνων άνθρωπο ή θεό. Σύμβολα: τα βέλη, το τόξο, το μισοφέγγαρο, σκύλος και το ελάφι.

Εστία / Vesta

Εστία, ήταν κόρη του Κρόνου και της Ρέας, προστάτιδα της εστίας από όπου και το όνομά της, εκεί που η φωτιά καίει νύχτα μέρα. Ήταν η θεά της οικιακής ζωής και της οικογένειας και λάμβανε την πρώτη προσφορά σε κάθε θυσία που λάμβανε χώρα σε μια οικία. Παρουσιάζεται ως μια γυναίκα με αυστηρή όψη κρατώντας ένα σκήπτρο ή πιο συχνά ένα λυχνάρι αναμμένο αλλά πάντα ευγενική και γεμάτη καλοσύνη ήταν η εγγύηση για την σταθερότητα, την μονιμότητα και την συνέχιση του βίου. Ο Δίας της χάρισε το μοναδικό προνόμιο να μπορεί να έχει και να αποκτά οτιδήποτε θέλει και επιθυμεί με ή χωρίς τη μεσολάβησή του. Η πρώτη και η τελευταία θυσία κάθε εορταστικής εκδήλωσης ήταν αφιερωμένη στην θεά Εστία. Στη ρωμαϊκή μυθολογία, εμφανίζεται ως Βέστα και η λατρεία της ήταν από τις σημαντικές στην Ρώμη. Προσωποποιούσε τη δημόσια εστία και την ευρύτερη οικογένεια. Σύμβολα: Λυχνάρι, πυρσός, πέπλο.

Δήμητρα / Ceres

Δήμητρα ήταν κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Αδελφή της Ήρας, της Εστίας, του Δία και του Ποσειδώνα. Ήταν η θεά της γης, της καλλιέργειας δηλαδή της γεωργίας, αλλά και της ελεύθερης βλάστησης, του εδάφους, της παραγωγική διαδικασία της φύσης. Από την ένωσή της με τον Δία γέννησε την Περσεφόνη, την αγαπημένη της κόρη. Ενώ με τον θνητό Ιάσωνα απέκτησε ένα γιο, τον Πλούτωνα. Όταν ο Πλούτωνας, απήγαγε την κόρη της, η Δήμητρα από την στεναχώρια της που δεν μπορούσε να την βρει, έριξε σε βαρύ χειμώνα όλη τη γη και τίποτα δεν φύτρωνε. Με την μεσολάβηση του Δία, ο Πλούτωνας ελευθέρωσε την Περσεφόνη και την άφησε να περνάει 6 μήνες με την μητέρα της και άλλους 6 μαζί του στον κάτω κόσμο. Σύμφωνα λοιπόν με τον μύθο έτσι δημιουργήθηκαν οι εποχές και ο κύκλος της βλάστησης της φύσης. Το κέντρο λατρείας της ήταν η Ελευσίνα. Με την θεά συνδέονται τα Μικρά Ελευσίνια που τελούνταν κάθε άνοιξη όταν η Περσεφόνη ανέβαινε στη μητέρα της από τον Άδη και τα Μεγάλα Ελευσίνια κάθε φθινόπωρο όταν η κόρη επέστρεφε στον Πλούτωνα. Για τους Ρωμαίους αντίστοιχη με τη Δήμητρα ήταν η θεά Κέρες. Σύμβολα: το δρεπάνι, ο πυρσός, το γουρούνι, ο αυλός και το στάχυ.

Ήρα / Juno

Ήρα, κόρη του Κρόνου και της Ρέας, ήταν αδερφή και μοναδική νόμιμη σύζυγος του Δία. Ήταν η μεγάλη θηλυκή θεότητα των ουρανών, προστάτιδα του γάμου και των παντρεμένων γυναικών και προσωποποίηση της συζυγικής πίστης του γάμου . Ήταν η ευγενέστερη και η πιο αξιοσέβαστη από όλες τις θεές του Ολύμπου. Σύμφωνα με την μυθολογία ήταν ζηλότυπη και φερόταν εκδικητικά στις γυναίκες, θνητές και θεές, που ερωτευόταν ο Δίας και συχνά αποκτούσε μαζί τους παιδιά. Από τα ποιο σημαντικά ιερά της είναι το Ηραίο της Σάμου ένας από τους τόπους καταγωγής της. Ταυτιζόταν κατά την Ρωμαϊκή Μυθολογία με τη θεότητα Γιούνο. Σύμβολά της: το διάδημα, το σκήπτρο, η αγελάδα, το παγόνι, ο κούκος και το ρόδι.

Μαία

Μαία, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία είναι μία από τις Πλειάδες, τις επτά κόρες του Τιτάνα Άτλαντα και της Ωκεανίδας Πλειόνης, και ήταν νύμφες στην ακολουθία της θεάς Άρτεμης. Ήταν η μεγαλύτερη και η ομορφότερη και ζούσε απομονωμένη σε μια σπηλιά στην Κυλλήνη. Ενώθηκε με το Δία και γέννησε τον Ερμή. Στο ρωμαϊκό πάνθεο λατρευόταν μαζί με τον γιό της, ως προστάτιδα του εμπορίου. Η ονομασία του μήνα Μάιου προέρχεται από την Μαία της ελληνικής μυθολογίας γιατί οι πλειάδες φαίνονται στον ουρανό τον μήνα αυτό.